หอมแดง

หอมแดงเป็นพืชผักและสมุนไพรที่คนไทยรู้จักและคุ้นเคยมานาน เพราะมีคุณสมบัติหลายประการที่เหมาะกับอาหารไทย เช่น กลิ่นซึ่งช่วยดับกลิ่นคาวของเครื่องปรุงอื่นๆ ได้ดี รสชาติออกหวานและเผ็ดถูกปากคนไทย นอกจากนี้ยังมีฤทธิ์ฆ่าเชื้อโรคต่างๆ ช่วยให้เจริญอาหารและย่อยอาหาร

คนไทยกินหอมแดงในหลากหลายรูปแบบ เช่น หอมแดงหัวเล็กๆ ทำเป็นหอมดองหรือดองทั้งต้นขณะที่ใบยังเขียวสด ใบสดและช่อดอกใช้ผัด หอมแดงที่แก่เต็มที่จะใช้ประกอบอาหารมากที่สุดเพราะมีกลิ่นแรงกว่าหอมอ่อนคือ ใช้เป็นส่วนประกอบของเครื่องแกงไทยแทบทุกชนิด เช่น แกงเผ็ด แกงคั่ว แกงมัสมั่น แกงกะหรี่ แกงขี้เหล็ก พะแนง ฯลฯ หอมแดงจัดเป็นพืชเศรษฐกิจที่สำคัญของจังหวัดศรีสะเกษ เนื่อง จากมีชื่อเสียงเป็นที่ประจักษ์ว่า มีคุณภาพดี สีสวย หัวใหญ่ เก็บได้นาน มีอัตราการฝ่อน้อย
การปลูกหอมแดงเป็นอาชีพ ส่วนใหญ่จะอยู่ในพื้นที่ภาคเหนือ เช่น เชียงใหม่ เชียงราย พะเยา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เช่น บุรีรัมย์ นครราชสีมา ศรีสะเกษ และภาคตะวันตก เช่น ราชบุรี พันธุ์ที่นิยมปลูกคือ พันธุ์ศรีสะเกษหรือพันธุ์บางช้างกับพันธุ์พื้นเมืองภาคเหนือ หอมแดงเป็นพืชผักที่ปลูกได้ตลอดทั้งปี ชอบอากาศเย็น ต้องการแสงแดดเพียง 9 - 10 ชั่วโมงต่อวัน จึงเหมาะที่จะปลูกในฤดูหนาว เพราะจะมีการเจริญเติบโตดี แตกกอให้จำนวนหัวมาก และหัวมีขนาดใหญ่ อาจปลูกด้วยเมล็ดหรือปลูกด้วยหัว

วิธีการปลูกประกอบด้วย

• การเตรียมแปลงปลูก
• การใช้วัสดุคลุมดิน
• การใส่ปุ๋ย
• การให้น้ำ
• การกำจัดวัชพืช 
  

การเก็บเกี่ยว
การแปรรูปหอมแดงเป็นผลิตภัณฑ์ต่างๆ นอกเหนือจากการจำหน่ายเป็นวัตถุดิบในรูปของสดของแห้ง เช่น ข้าวเกรียบหอมแดง หอมเจียว หอมแดงป่น จะเป็นการส่งเสริมการใช้ประโยชน์จากผลผลิตการ เกษตร ต่อยอดจากการปลูกหอมแดง ทำให้อาชีพการปลูกหอมแดงของเกษตรกรทั้งแบบอาชีพหลักและอาชีพเสริมมีความมั่นคงและยั่งยืนยิ่งขึ้น




ดาวน์โหลดเอกสาร (pdf ขนาด 4771.43 KB)